Czym Jest Trylemat Blockchaina?

TL;DR

Blockchainy mogą obsługiwać tylko ograniczoną liczbę transakcji na sekundę. Na przykład sieć Bitcoin może przetwarzać około siedmiu transakcji na sekundę. Jeśli technologia blockchain ma zostać przyjęta na całym świecie, powinna być w stanie obsłużyć znacznie więcej danych, i to z większą prędkością, tak aby więcej osób mogło korzystać z sieci, nie stając się przy tym zbyt wolną lub drogą w użyciu. Jednak podstawowy projekt wielu zdecentralizowanych sieci oznacza, że zwiększenie skalowalności ma tendencję do osłabienia decentralizacji lub bezpieczeństwa. Jest to tzw. trylemat blockchaina. Deweloperzy, chcący rozwiązać ten problem, eksperymentują z różnymi mechanizmami konsensusu i rozwiązaniami skalowalności, takimi jak sharding, sidechainy i kanały stanów.

Wprowadzenie

W podstawowym ujęciu blockchain to rozproszona cyfrowa baza danych. Bloki danych są zorganizowane w porządku chronologicznym. Bloki są połączone i zabezpieczone dowodami kryptograficznymi. Wdrożenie tej technologii w różnych branżach już teraz zmienia sposób, w jaki pracujemy i żyjemy.

Chodzi o to, że zdecentralizowane i bezpieczne blockchainy pozwalają na stworzenie świata, w którym nie musimy polegać na stronach zewnętrznych, aby sieci lub rynki mogły funkcjonować. Eksperci są jednak zgodni, że jeśli ta technologia ma być szerzej przyjęta, istnieje podstawowy problem, który wymaga rozwiązania. Omawiany problem jest znany jako „trylemat blockchaina”.

Termin ten został spopularyzowany przez współtwórcę Ethereum, Vitalika Buterina. Aby miało to sens, musisz zdać sobie sprawę z trzech różnych elementów, które są pożądane w blockchainie: decentralizacja, bezpieczeństwo i skalowalność. Trylemat blockchaina odnosi się do idei, że trudno jest blockchainom osiągnąć optymalne poziomy wszystkich trzech właściwości jednocześnie. Zwiększanie jednego prowadzi zwykle do osłabienia drugiego.

W tym artykule przeanalizujemy wszystkie trzy elementy w trylemacie i wyjaśnimy, czym każdy z nich jest bardziej szczegółowo. Bardziej szczegółowe omówienie każdego z nich i sposobu, w jaki one do siebie pasują, zaowocuje lepszym zrozumieniem, jak i dlaczego w ogóle istnieje trylemat blockchaina. W artykule przedstawimy również niektóre rozwiązania sugerowane przez deweloperów.

Czym jest decentralizacja?

Bitcoin i podobne sieci blockchain są zdecentralizowane z założenia. Cała struktura jest taka, że nie ma jednej osoby czy organizacji odpowiedzialnej za wszystko. Jest ona zdecentralizowana. Warstwa sieciowa jest otwarta dla każdego, kto chce w niej uczestniczyć. W efekcie kontrola jest w pełni rozproszona, a nie sprawowana przez jeden podmiot. Każdy ma dostęp do tych samych danych. Jeśli ktoś spróbuje oszukać system, zmieniając rekordy na swoją korzyść, to reszta uczestników odrzuci wadliwe dane.

Może to być nieco techniczne, ale weźmy jako przykład sieć Bitcoin. Nie ma żadnej zewnętrznej kontroli. Porównaj to z potrzebą istnienia banków w systemie finansowym. Banki wymuszają zaufanie między osobami dokonującymi transakcji oraz dbają o prawidłowe prowadzenie wszystkich rejestrów. Blockchain Bitcoin dzieli się wszystkimi tymi danymi ze wszystkimi w sieci, aby można było je sprawdzić i potwierdzić, zanim zostaną dodane do cyfrowej bazy danych. W rezultacie powstaje system, który może istnieć bez potrzeby udziału stron zewnętrznych.

Decentralizacja daje możliwość istnienia tak zwanej Web3. W tej chwili mamy Web2 — dzisiejszy internet. Jest pełny stron i aplikacji kontrolowanych przez firmy, ale zawierających treści tworzone przez użytkowników. Web3 to kolejny krok. Internet, w którym zdecentralizowana technologia blockchain pozwala ludziom kontrolować własne dane i życie cyfrowe.

Należy jednak zauważyć, że ze względu na sposób działania tych rozproszonych systemów — z koniecznością uzgodnienia ważności wszelkich danych przez wielu uczestników — czas transakcji może się wydłużyć ze względu na sposób, w jaki informacje muszą być udostępniane i obrabiane. I tak, blockchainy muszą się skalować, czyli być zdolne do obsługi większej ilości danych w szybszym tempie. Do tego punktu wrócimy przy omawianiu skalowalności.

Dodatkowo, sen o decentralizacji utrzymuje się tylko wtedy, gdy bazowe blockchainy są bezpieczne. Jeśli blockchainowi brakuje bezpieczeństwa, to zły aktor może przejąć kontrolę i zmienić dane na swoją korzyść. Prowadzi to do drugiej części trylematu: bezpieczeństwa.

Czym jest bezpieczeństwo blockchaina?

Nie ma znaczenia, jak zdecentralizowany jest blockchain, jeśli brakuje mu bezpieczeństwa. Dobra sieć blockchain powinna być odporna na ataki ze strony złośliwych podmiotów. Systemy scentralizowane czerpią swoje bezpieczeństwo z faktu, że system jest zamknięty. Ktokolwiek sprawuje kontrolę, może zagwarantować, że dane są wolne od zakłóceń. Ale jak to osiągnąć w zdecentralizowanym systemie, w którym każdy może wziąć udział?

To skomplikowany temat, ale możemy wrócić do Bitcoina jako przykładu zdecentralizowanego bezpieczeństwa blockchain. Blockchain Bitcoina wykorzystuje kombinację kryptografii i mechanizmu konsensusu sieciowego zwanego Proof of Work (PoW). Jeśli chodzi o kryptografię, każdy blok ma rodzaj podpisu cyfrowego (lub hash). Każdy blok danych jest połączony w sposób, który nie może być naruszony, ponieważ wszelkie zmiany zmieniłyby hash bloku. Każda próba zmiany danych zostałaby szybko zidentyfikowana przez resztę sieci.

Mechanizm konsensusu PoW to kolejny element układanki. Pomaga zabezpieczyć ledger kryptowaluty. Na zrozumienie Proof of Work przeznaczyliśmy osobny artykuł, ale dla naszych celów zauważmy, że członkowie sieci mogą jedynie weryfikować nowe transakcje i dodawać je do ledgera za pomocą czynności znanej jako górnictwo. Polega ono na wykorzystaniu mocy obliczeniowej do rozwiązania zagadki matematycznej. Część procesu wymaga od tych komputerów wykonywania licznych funkcji hashowania. Ma to związek ze skalowalnością, ponieważ mechanizm PoW jest bezpieczny, ale stosunkowo powolny.

Należy również pamiętać, że im więcej uczestników (węzłów) jest w sieci, tym jest ona bardziej bezpieczna. Im większa liczba stron, tym trudniej jest jednemu złemu aktorowi przejąć kontrolę nad systemem. Odnosi się to do tak zwanego ataku 51%. Ogólny przegląd: jeśli pojedynczy podmiot (lub grupa złych aktorów) może kontrolować ponad 50% całkowitego współczynnika hashowania sieci blockchain, wówczas będą w stanie ominąć konsensus i zmienić dane łańcucha, aby odnieść korzyści, takie jak podwójne wydatkowanie tokenów.

W skrócie, bezpieczeństwo jest podstawowym wymogiem, aby blockchain odniósł sukces, ponieważ bez niego atakujący mogą przejąć kontrolę nad łańcuchem, czyniąc go bezużytecznym.

Czym jest skalowalność?

Skalowalność odnosi się do celu, jakim jest zbudowanie blockchaina, który może obsługiwać coraz więcej transakcji na sekundę. Skala jest wymagana, jeśli technologia blockchain ma służyć szerszemu społeczeństwu i być może miliardom użytkowników. Ale to jest obszar, w którym wciąż walczy wiele blockchainów.

Dzieje się tak dlatego, że decentralizacja i bezpieczeństwo są tak fundamentalne dla blockchaina, iż zwykle skupiają się na nich w pierwszej kolejności. Decentralizacja jest tak kluczowa dla etosu i celów blockchaina, gdyż leży w samym sercu większości uznanych blockchainów. Bezpieczeństwo, jak już mówiliśmy, jest podstawowym wymogiem, aby blockchain odniósł sukces i był użyteczny.

Jednak poprzez nadanie priorytetu decentralizacji i bezpieczeństwu, skalowalność staje się wyzwaniem. Liczba transakcji, które jest w stanie obsłużyć łańcuch, może być poważnie ograniczona. Scentralizowany system płatności, taki jak Visa, podaje, że jest w stanie obsłużyć 24 000 transakcji na sekundę. Dzieje się tak dlatego, iż sieć jest zamknięta i wolna od takich względów jak publiczne węzły i konsensus. Porównaj to z niektórymi z najbardziej znanych blockchainów.

Według Bloomberga w 2022: "Od września Bitcoin nie był w stanie obsłużyć więcej niż siedem transakcji na sekundę, a Ethereum, druga najpopularniejsza sieć, była ograniczona do około 15 na sekundę - kosmiczna różnica w porównaniu z konwencjonalnymi giełdami."

Jak wspomniano, te prędkości transakcji w blockchainie są ograniczone ze względu na sposób, w jaki informacje muszą być przetwarzane przez różnych uczestników tworzących zdecentralizowaną sieć, a także z powodu natury samego mechanizmu konsensusu PoW. Jeśli coraz więcej osób w społeczeństwie zacznie korzystać z technologii blockchain, sieci będą się zacinać ze względu na ograniczoną liczbę transakcji, które mogą obsłużyć.

Dlaczego istnieje trylemat blockchaina

Najbardziej oczywistym i podstawowym rozwiązaniem przedstawionego powyżej problemu jest zmniejszenie liczby uczestników potwierdzających i dodających do sieci dane w zamian za większą skalę i szybkość działania. Ale takie postępowanie prowadziłoby do osłabienia decentralizacji z kontrolą przekazaną mniejszej liczbie uczestników. A także doprowadziłoby do osłabienia bezpieczeństwa, bo mniejsza liczba graczy oznacza większą szansę na ataki.

Tak więc tutaj leży trylemat: biorąc pod uwagę związek między pożądanymi właściwościami decentralizacji i bezpieczeństwa, fundamentalna konstrukcja tego, jak działa blockchain, utrudnia jego skalowanie. Zwiększając jedno, osłabiasz drugie. Jak zwiększyć skalowalność bez niszczenia decentralizacji, bezpieczeństwa lub obu?

Rozwiązanie trylematu blockchaina

Nie ma jednego złotego rozwiązania tego trylematu. Ale biorąc pod uwagę znaczenie rozwiązania tego problemu, w społeczności pojawiło się wiele różnych podejść z interesującymi wynikami. Przyjrzyjmy się niektórym z najpopularniejszych zmian, aby zrozumieć, co dzieje się w przestrzeni:

1. Sharding

Jest to metoda dzielenia blockchaina (lub innych rodzajów baz danych) na mniejsze, partycjonowane blockchainy, które zarządzają określonymi segmentami danych. Taka konfiguracja odciąża pojedynczy łańcuch zajmujący się wszystkimi transakcjami i interakcjami w sieci. Każdy podzielony na partycje blockchain nosi nazwę shard i ma swój własny ledger. Te shardy mogą następnie przetwarzać swoje własne transakcje, ale beacon blockchain lub główny łańcuch zarządza interakcjami między shardami. To sprawia, że sharding jest uaktualnieniem skalowalności sieci Warstwy 1, ponieważ jest to zmiana w sieci głównej blockchaina.

2. Inny mechanizm konsensusu

Jednym z powodów istnienia trylematu w sieci Bitcoin jest sposób, w jaki PoW działa w celu zapewnienia bezpieczeństwa. Potrzeba górników, algorytmów kryptowalutowych i ogromnych ilości zdecentralizowanej mocy obliczeniowej prowadzi do powstania bezpiecznego systemu, ale powolnego. Znalezienie innego sposobu na zapewnienie konsensusu jest jednym z podejść do rozwiązania tego dylematu. Był to jeden z powodów przejścia Ethereum z PoW na Proof of Stake (PoS).

W blockchainach PoS uczestnicy biorący udział w walidacji transakcji muszą postawić (zablokować) swoje tokeny. Nie ma potrzeby stosowania wysoko wyspecjalizowanych maszyn górniczych. Dodanie większej liczby walidatorów do sieci jest prostsze i bardziej dostępne. PoS to tylko jedno z wielu różnych podejść do mechanizmów konsensusu z myślą o skalowalności.

3. Rozwiązania Warstwy-2

Zarówno sharding, jak i różne mechanizmy konsensusu są tak zwanymi rozwiązaniami Warstwy-1. Zmierzają do zmiany fundamentalnej konstrukcji sieci bazowej. Jednak inni twórcy chcący rozwiązać ten dylemat pracowali nad rozwiązaniami, które opierają się na istniejącej strukturze sieci. Innymi słowy, uważają, że odpowiedź leży w drugiej warstwie, czyli Warstwie 2. Przykładami mogą być sidechainy i kanały stanów

Sidechain to w zasadzie oddzielny blockchain połączony z głównym łańcuchem. Jest on ustawiony w taki sposób, że aktywa mogą swobodnie przepływać między nimi. Co ważne, sidechain może działać na innych zasadach, co pozwala na większą szybkość i skalę. Podobnie kanały stanowe to kolejny sposób na usunięcie transakcji z głównego łańcucha i złagodzenie presji na Warstwę 1. Kanał stanów wykorzystuje smart kontrakt, a nie oddzielny łańcuch, aby umożliwić użytkownikom interakcję ze sobą bez publikowania swoich transakcji na blockchainie. Blockchain zapisuje tylko początek i koniec kanału.

Przemyślenia końcowe

Trylemat skalowalności stoi na drodze do tego, by blockchain spełnił swój potencjał jako technologia zmieniająca świat. Jeśli sieci blockchain mogą obsługiwać tylko niewielką liczbę transakcji na sekundę w celu utrzymania decentralizacji i bezpieczeństwa, wówczas trudno będzie osiągnąć masową adopcję. Jednak rozwiązania proponowane obecnie przez deweloperów dążących do rozwiązania tego problemu sugerują, że postęp technologiczny, jaki już dokonał się dzięki blockchainowi, będzie tylko kontynuowany, a sieci te mogą w przyszłości być w stanie obsłużyć znacznie więcej danych.

Czy COVID-19 jest szansą dla technologii blockchain?

Pandemia wirusa COVID-19 wymusiła na przedsiębiorstwach i gospodarkach krajowych reorganizację dotychczasowych procesów związanych z ich funkcjonowaniem. W miejsce dotychczasowych kontaktów, spotkań, czynności służbowych pojawiły się wideo konferencje, e-spotkania, a dla uczniów i studentów – e-zajęcia. Przedsiębiorstwa, których profil działalności na to pozwalał, przeszły w tryb tzw. pracy zdalnej.

Można zatem postawić tezę, iż nowoczesne technologie umożliwiły wielu przedsiębiorstwom przetrwanie na rynku, a w konsekwencji przyczyniły się do hamowania kryzysu gospodarczego.

Blockchain

Wobec powyższego należy się zastanowić, czy pandemia wirusa COVID-19 stanowi pewnego rodzaju szansę dla rozwoju i popularyzacji nowoczesnych technologii, którą jest m.in. technologia łańcucha bloków (blockchain).

Łańcuch bloków (z ang. blockchain) jest rodzajem rozproszonego rejestru. Stanowi on przykład rozproszonej bazy danych będącej w stadium ciągłego przyrostu – zawiera stale rosnącą liczbę rekordów. Zgromadzone informacje są weryfikowalne i niezamienialne ex post przez uczestników sieci. Są one grupowane w bloki w ten sposób, że każdy następny blok zawiera link do bloku poprzedzającego, a także oznaczenie czasu, w którym został utworzony. Na uwagę zasługuje fakt, iż blockchain funkcjonuje na podstawie architektury sieci peer-to-peer, która umożliwia przesyłanie informacji pomiędzy uczestnikami sieci, eliminując w ten sposób pośredników – podmioty trzecie.

Technologia łańcucha bloków

Każdy z użytkowników sieci blockchain otrzymuje dostęp do tej samej bazy danych. Oznacza to, iż istnieje jedna kopia rejestru, którą posiada każdy użytkownik. Funkcjonowanie sieci opiera się na przyznaniu użytkownikom prawa do domagania się dodania rekordu do łańcucha bloków, ale zapisanie go w bazie wymaga zgody (konsensusu) wszystkich uczestników. Powyższa procedura jest w całości zautomatyzowana zarówno pod względem weryfikacji wprowadzanych treści, jak i ich akceptacji. Wprowadzane dane są zapisywane w blokach przez organizatorów sieci (górników), aż do momentu wyczerpania pojemności bloku. Nowo dodany blok wymusza aktualizację całej bazy danych, która jest dokonywana w czasie rzeczywistym dla wszystkich użytkowników sieci blockchain.

Powyższy mechanizm uniemożliwia dokonywanie przez pojedynczych uczestników oraz przez osoby trzecie zmian w treści rejestru. Każda ingerencja w łańcu bloków wymaga zgody wszystkich użytkowników. Warto podkreślić fakt, iż zniszczenie tak stworzonej bazy danych jest również niewykonalne, ponieważ nie jest możliwe zniszczenie każdej z jej autentycznych kopii będącej w posiadaniu uczestników. Co ważne, niemożliwe jest również opracowanie drugiego, tożsamego pod względem treści rejestru blockchain.

Zalety wykorzystywania technologii łańcucha bloków

Niewątpliwą zaletą korzystania z blockchain jest decentralizacja bazy danych. Nie ma jednego serwera przechowującego całość informacji. Każdy z użytkowników przechowuje na swoim urządzeniu pełną, autentyczną wersję danych. Uniemożliwia to zatem dokonanie skutecznego cyber ataku ukierunkowanego na zniszczenie bądź wykradzenie zgromadzonych informacji. Łańcuch bloków jest również przejrzysty dla jego użytkowników. Każdy z uczestników sieci może w dowolnym momencie przeglądać treść bazy, weryfikować jej treść oraz dodawać nowe rekordy. Oparcie weryfikowalności i akceptacji nowych danych o mechanizm konsensusu sprzyja łatwiejszej kontroli nad danymi. Niemożliwe jest dzięki temu wprowadzenie ani danych fałszywych, ani powielonych (tj. takich, które już są w rejestrze). Rozłożenie „ciężaru” obsługi bazy na wiele urządzeń sprzyja również szybkości, stabilności i wydajności jej funkcjonowania.

Rodzaje blockchain

Najpopularniejszym rodzajem łańcucha bloków jest blockchain publiczny, który umożliwia każdemu uczestnikowi działanie w sieci – pobranie, udostępnianie, dodawanie treści. Prywatne łańcuchy bloków ograniczają krąg podmiotów mogących korzystać z bazy. Z reguły posiadają one tzw. operatora bazy, który dopuszcza nowych użytkowników. Ostatnim z rodzajów łańcucha bloków jest blockchain hybrydowy, który co do zasady funkcjonuje jako sieć prywatna, ale wykorzystuje rejestr publiczny w celu dokonywania m.in. rozliczeń oraz potwierdzania aktualnego stanu rejestru.

Potencjalny wpływ COVID-19 na popularyzację łańcucha bloków

Mając na uwadze liczbę zalet oraz rodzaje łańcucha bloków kwestią bezsporną wydaje się fakt, iż pandemia wirusa COVID-19 może uwidocznić szerokie spektrum zastosowań analizowanej technologii.

Na wstępnie warto zwrócić uwagę na otwieranie polskiej gospodarki na rejestry rozproszone przez polską legislatywę. W wydanym w dniu 9 marca 2020 r. Rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie dokumentów związanych z czynnościami bankowymi, sporządzanych na informatycznych nośnikach danych (Dz. U. Poz. 467) wskazuje się, iż dokumenty bankowe mogą być przechowywane przez instytucje kredytowe w formie zdecentralizowanej i rozproszonej bazy danych. Na banku ciążył będzie obowiązek prowadzenia rejestru w sposób zapewniający bezpieczeństwo i integralność zawartych w niej dokumentów. Powyższe stanowi znaczne usprawnienie obiegu i archiwizowania dokumentów, które nie będą musiały być przynoszone w formie papierowej do jednostki banku.

Technologia łańcucha bloków może stanowić także podstawę dla utworzenia międzynarodowej bazy danych sprzętu medycznego i materiałów medycznych, do której miałyby dostęp placówki medyczne, ministerstwa zdrowia i dostawcy sprzętu. W ramach takiej bazy danych możliwe byłoby w czasie rzeczywistym składanie zamówień na sprzęt bezpośrednio przez podmioty potrzebujące sprzętu do podmiotów takim sprzętem dysponujących. Co więcej, blockchain umożliwiłby sprawne monitorowanie transakcji, dokonywanie bezpośrednich płatności za nabyty sprzęt, a także zniwelowałby ryzyko wątpliwego pochodzenia sprzętu.

Technologia blockchain pracuje w ramach architektury sieci peer-to-peer. Umożliwia ona zatem dokonywanie bezpośrednich transferów środków pieniężnych. Wykorzystanie jej w czasie trwającej pandemii umożliwiłoby monitorowanie i identyfikację transferów środków pomiędzy organami administracji publicznej a instytucjami służby zdrowia. Co więcej, łańcuch bloków umożliwiłby dokonywanie bezpośrednich darowizn na rzecz danej placówki przez darczyńców. Tak dokonywane płatności pozwoliłyby przede wszystkim na zwiększenie szybkości i efektywności transferu środków, jak i na eliminację kosztów pośrednictwa.

Łańcuch bloków mógłby umożliwić także stworzenie jednej, spójnej, dostępnej dla służby zdrowia i instytutów badawczych bazy danych pacjentów, którzy zachorowali na COVID-19. W ramach tak funkcjonującej bazy danych określone podmioty mogłyby dzielić się informacjami dotyczącymi liczby zarażonych, podjętymi środkami leczenia, czasem trwania leczenia itp. Pozwoliłoby to instytutom badawczym na otrzymanie stale aktualizowanej bazy danych, która mogłaby być użyteczna w pracach nad lekarstwami czy szczepionką.

Technologia łańcucha bloków, która jest wciąż mało popularna, może zyskać na znaczeniu w dobie pandemii COVID-19. Jak można zaobserwować, z przytoczonych przykładów pozwala ona na automatyzację wielu procesów mogących znacząco usprawnić działania służb medycznych. Co więcej, wykorzystanie technologii blockchain może być również skutecznym remedium na ograniczenie bezpośredniego kontaktu między dwoma stronami transakcji. Walidacja i weryfikowalność dokumentów i oświadczeń woli złożonych w ramach łańcucha bloków może skutecznie ograniczać spotkania interpersonalne, a w konsekwencji zmniejszać ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa.

Czym jest blockchain?

Jak działa technologia blockchain?

Pomyślmy o blockchain jako o historycznym zapisie transakcji. Każdy blok jest „przykuty” do poprzedniego bloku w sekwencji, jest też rejestrowany w niemutowalny sposób w sieci peer-to-peer. Kryptograficzna technologia zaufania i pewności stosuje unikalny identyfikator — lub cyfrowy odcisk palca — do każdej transakcji.

Zaufanie, odpowiedzialność, przejrzystość i bezpieczeństwo są nieodłączne w łańcuchu. Umożliwia to organizacjom różnego rodzaju i partnerom handlowym dostęp do danych i udostępnianie ich — zjawisko znane jako zaufanie oparte na konsensusie stron trzecich.

Wszyscy uczestnicy prowadzą zaszyfrowany zapis każdej transakcji w ramach zdecentralizowanego, wysoce skalowalnego i odpornego mechanizmu rejestrowania, którego nie można odrzucić. Blockchain nie wymaga żadnych dodatkowych kosztów ani pośredników. Posiadanie zdecentralizowanego, pojedynczego źródła prawdy obniża koszty realizacji zaufanych interakcji biznesowych między stronami, które mogą nie w pełni ufać sobie nawzajem. W rejestrze blockchain udostępnianym za uprzednią zgodą (ang. permissioned blockchain), który jest używany przez większość przedsiębiorstw, uczestnicy są upoważnieni do uczestnictwa w sieci, a każdy uczestnik prowadzi zaszyfrowany rekord każdej transakcji.

Każda firma lub grupa firm, która potrzebuje bezpiecznego, współużytkowanego rejestru transakcji w czasie rzeczywistym może skorzystać z tej wyjątkowej technologii. Nie ma tu jednej lokalizacji, w której wszystko jest przechowywane, co zapewnia większe bezpieczeństwo i lepszą dostępność, bez centralnego punktu zagrożenia.

Oto kilka definicji, które zapewniają więcej informacji na temat rejestru blockchain, jego podstawowych technologii i przypadków użycia.

Zdecentralizowane zaufanie: Głównym powodem, dla którego organizacje korzystają z technologii blockchain, a nie z innych magazynów danych, jest zagwarantowanie integralności danych bez polegania na organie centralnym. Nazywamy to zdecentralizowanym zaufaniem zapewnianym przez wiarygodne dane.

Głównym powodem, dla którego organizacje korzystają z technologii blockchain, a nie z innych magazynów danych, jest zagwarantowanie integralności danych bez polegania na organie centralnym. Nazywamy to zdecentralizowanym zaufaniem zapewnianym przez wiarygodne dane. Bloki blockchain: Nazwa blockchain pochodzi z tego, że dane są przechowywane w blokach, a każdy z nich jest połączony z poprzednim, tworząc strukturę przypominającą łańcuch. Technologia blockchain polega na tym, że można jedynie dodawać nowe bloki do łańcucha. Nie można ich modyfikować ani usuwać po tym, jak już zostaną dodane do łańcucha.

Nazwa blockchain pochodzi z tego, że dane są przechowywane w blokach, a każdy z nich jest połączony z poprzednim, tworząc strukturę przypominającą łańcuch. Technologia blockchain polega na tym, że można jedynie dodawać nowe bloki do łańcucha. Nie można ich modyfikować ani usuwać po tym, jak już zostaną dodane do łańcucha. Algorytmy konsensusu: Algorytmy konsensusu wymuszają przestrzeganie reguł w systemie blockchain. Gdy uczestniczące strony skonfigurują reguły dla łańcucha bloków, algorytm konsensusu zapewnia przestrzeganie ich.

Algorytmy konsensusu wymuszają przestrzeganie reguł w systemie blockchain. Gdy uczestniczące strony skonfigurują reguły dla łańcucha bloków, algorytm konsensusu zapewnia przestrzeganie ich. Węzły blockchain: Bloki danych blockchain są przechowywane w węzłach. Są to jednostki składowania, które zapewniają synchronizację lub aktualizację danych. Każdy węzeł może szybko ustalić, czy dowolny blok uległ zmianie od momentu dodania. Gdy nowy, pełny węzeł dołącza do sieci blockchain, pobiera kopię wszystkich bloków znajdujących się w tym momencie w łańcuchu. Gdy nowy węzeł zsynchronizuje się z innymi i będzie miał najnowszą wersję łańcucha bloków, może otrzymać nowe bloki, podobnie jak inne węzły.

Istnieją dwa podstawowe rodzaje węzłów blockchain: